......~~~~~~~~~~~~~~~~~

Οι ’Ελληνες… δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξωρισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή

Σελίδα για τον ανυπεράσπιστο σήμερα πολίτη από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας.

Σελίδα για τον ανυπεράσπιστο σήμερα πολίτη από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας.
Σελίδα για τον ανυπεράσπιστο πολίτη από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας....Γιατί εκτός από υποχρεώσεις έχει και δικαιώματα

~~

~~
..............................................................................Ματιές στις ειδήσεις από τον κόσμο.....

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

«Aς πιούμε στην υγειά των τρελών, των απροσάρμοστων, των επαναστατών, των ταραχοποιών.



Aς πιούμε στην υγειά των τρελών


«Aς πιούμε στην υγειά των τρελών, των απροσάρμοστων, των επαναστατών, των ταραχοποιών. Σε αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, που δεν τιμούν τους κανόνες, που δεν σέβονται την τάξη… Μπορεί να τους επαινέσεις, να διαφωνήσεις, να τους τσιτάρεις, να δυσπιστήσεις, να τους δοξάσεις ή να τους κακολογήσεις. Αλλά δεν μπορείς να τους αγνοήσεις. 
Γιατί αλλάζουν πράγματα. Βρίσκουν, φαντάζονται, βοηθάνε, ερευνούν, φτιάχνουν, εμπνέουν. Σπρώχνουν μπροστά τα πάντα. Ίσως, πρέπει να είναι τρελλοί. Πώς αλλιώς θα κοιτάξουν ένα άδειο καμβά και θα δουν έργο τέχνης; Ή θα καθίσουν στη σιωπή και θ’ ακούσουν τραγούδι που δεν έχει γραφτεί; Εκεί που κάποιοι βλέπουν τρελούς, εμείς βλέπουμε μεγαλοφυΐες. Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί για να πιστεύουν ό,τι μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που στο τέλος το κάνουν.»
«Οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, τρελαίνονται να μιλήσουν, τρελαίνονται να σωθούν, που ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό».

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ: Δήλωση προσχώρησης στη ‘’Λαϊκή Ενότητα’’ του νέου ...

ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ: Δήλωση προσχώρησης στη ‘’Λαϊκή Ενότητα’’ του νέου ...:



........Παραιτούμαι από τον μνημονιακό και υποταγμένο ΣΥΡΙΖΑ και στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις τους συντρόφους μου που ΔΕΝ υποτάχτηκαν και ΔΕΝ λύγισαν.
Υπερασπίζομαι το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου με όλες μου τις δυνάμεις, ξέροντας ότι αυτός ο δρόμος θα είναι δύσκολος, όπως λέει ο Κάλβος :
«ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».

Δηλώνω την προσχώρηση μου στην ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ υποστηρίζοντας την με όλες μου τις δυνάμεις. «Οι αμείλικτες φωνές μας θα τρελάνουν τη σιωπή και θα λυσσάξουν την παχιά ησυχία, θα ξεσκεπάσουν την έκταση του πόνου απ άκρη σε άκρη και θα δείξουν όλη την ασκήμια της σκλαβιάς».
Την Παρασκευή 4/9/2015 ορκίστηκα δημοτικός σύμβουλος στο δήμο Βύρωνα. Μέσα από αυτό το μετερίζι θα δώσω τη μάχη για να αποτρέψω την μνημονιακή καταστροφή που έρχεται στην τοπική αυτοδιοίκηση, και θα φωνάζω βροντερά ΟΧΙ σε όποιο μνημονιακό μέτρο έρχεται, με σύμμαχο τους πολίτες του Βύρωνα πιστός σε ό,τι λέγαμε προεκλογικά και στη συνείδηση μου.
Θανάσης Κοσκινάς



Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

Η κάλπη μάς προσμένει.

εκλογές, κόμματα, πολιτική, Μνημόνιο

H χρήση ενός άνευρου, άχρηστου, άδειου λόγου, αυτού 
που λέμε «ξύλινος λόγος», ορίζει τον κανόνα της πολιτικής συμπεριφοράς | dreamstime
Θα υποθέσουμε ότι όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των προσεχών βουλευτικών εκλογών, όποια και αν είναι η σύνθεση μιας κυβέρνησης που δεν θα φυλλορροήσει προσεχώς, η Ελλάδα θα εφαρμόσει πλήρως το λεγόμενο «Τρίτο Μνημόνιο», στο τέλος του οποίου, δηλαδή το 2018, η χώρα θα έχει μπει σταθερά «σε τροχιά ανάπτυξης».
Το ερώτημα του αφελούς είναι ποια αναμένεται να είναι η «τροχιά» και ποια η «ανάπτυξη». Πιο απλά, ποιο είναι το «όραμα» του 2018 ή, τουλάχιστον, ποιες είναι οι πιθανές εκδοχές τέτοιου «οράματος» και ποιοι είναι οι παράγοντες που το επηρεάζουν θετικά και αρνητικά, ώστε να συμφωνηθεί η περιγραφή του. Εχει ελάχιστη σημασία αν η περιγραφή του «οράματος» είναι ελλιπής, αν είναι μεγαλειώδης ή μελαγχολική.
Σημασία έχει η διατύπωση του «οράματος», που, αν ανατρέξουμε σε ιστορικά προηγούμενα, περιορίζεται σε λίγες λέξεις, προσδιορίζοντας το περιεχόμενό του, δηλαδή το ελάχιστο μιας κοινωνικής συναίνεσης και αποδοχής, που δεν παύει να αναλύεται, να εμπλουτίζεται, να διορθώνεται, χωρίς να χάνει τον προσανατολισμό του.
Το πλεονέκτημα είναι πως το «όραμα» αναδεικνύει τον ηγέτη, εκείνον δηλαδή που το υπηρετεί αταλάντευτα και εν γνώσει των συνεπειών, όπως, για παράδειγμα, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Μαντέλα, ο Κένεντι, ο Αλιέντε.
Το μέγεθος του ηγέτη δεν είναι αυτό που έπραξε ή πράττει, αλλά εκείνο που καθορίζει για διάστημα δεκαετίας ή δεκαετιών την επιβίωση μιας χώρας, ενός λαού, ενός πολιτισμού.
Η χρονική σύμπτωση της ύπαρξης και δράσης ενός ηγέτη με την ύπαρξη και δράση μιας ευάριθμης ομάδας σκεπτόμενων ανθρώπων, που συμπλέουν μαζί του ή τον κρίνουν ή τον απεύχονται, ανθρώπων που έχουν το θάρρος της γνώμης τους δίχως αντάλλαγμα, αλλά και με κίνδυνο συχνά για την ίδια τη ζωή τους, δημιουργεί ένα πανόραμα αγίων, μαρτύρων, προδοτών, που αφήνει τα ίχνη του και τα διδάγματά του για την επόμενη γενιά τουλάχιστον.
Στο τέλος, τα επιτεύγματα και τα λάθη του ηγέτη εντός του συγκεκριμένου χρόνου έχουν πάντα θετικό ιστορικό αντίκτυπο. Περιττό να αναφερθεί πως όσα αναφέρθηκαν ώς εδώ αφορούν πολιτικά πρόσωπα που είτε άσκησαν εξουσία είτε καθόρισαν μορφές εξουσίας. Με άλλα λόγια, έσπασαν φρέσκα αυγά και πρόσφεραν ομελέτα.
Το μειονέκτημα του «οράματος» είναι η εξαργύρωσή του σε σύνθημα, που επιδέχεται παρερμηνείες. Και εκείνο που πρωτεύει στο σύνθημα είναι η οικειοποίηση της παρερμηνείας, η απαξίωση κάθε έλλογης ερμηνείας, η στηλίτευση, η διαπόμπευση, ο εξευτελισμός σε κάθε περίπτωση παρέκκλισης από την επίσημη παρερμηνευτική γραμμή.
Ετσι, το σύνθημα μεταβάλλεται σε άμεση αλήθεια, όπου οι εξηγήσεις περιττεύουν, ενώ η φανατική υποστήριξή του επιβάλλεται, με την άμεση και, το χειρότερο, με την έμμεση βία της συναλλαγής.
Και προς εξασφάλιση της ακλόνητης ισχύος της άμεσης αλήθειας, η χρήση ενός άνευρου, άχρηστου, άδειου λόγου, αυτού που λέμε «ξύλινος λόγος», ορίζει τον κανόνα της πολιτικής συμπεριφοράς και πολεμικής διάκρισης μεταξύ «δικών μας» και «άλλων», μεταξύ «οπαδών» και «εχθρών», μεταξύ «χρήσιμων» και «άχρηστων».
Δεν χρειάζεται πια να αναρωτηθούμε στην Ελλάδα ποιος φταίει για την απόλυτη δικτατορία του συνθήματος, για τον ολοκληρωτισμό των πολιτικών. Δεν χρειάζεται να προσδιορίσουμε πότε και από ποιον ξεκίνησε ή εμπεδώθηκε αυτή η εκτροπή, επειδή το βέβαιο είναι πως αυτή χάραξε «τροχιά» και «ανάπτυξη». Χρειάζεται να περάσουμε στην απορία ότι, ακόμα και τώρα, το σύνθημα δεν οπισθοχωρεί, ο «ξύλινος λόγος» γίνεται όλο και πιο ξύλινος, η αναμενόμενη εκλογική αναμέτρηση πασχίζει να τον καταστήσει ρόπαλο που παραμορφώνει το πρόσωπο και το μυαλό του οπλισμένου και, πολύ περισσότερο, του άοπλου.
Σε τέτοιο περιβάλλον συνθημάτων ροπαλοφόρου ισχύος και συνεχούς παραμόρφωσης δεν μπορεί να γίνει λόγος για «όραμα».
Συνεπώς, το 2018, όταν το «Τρίτο Μνημόνιο» θα έχει λάβει τέλος, οι «μεταρρυθμίσεις» θα έχουν ολοκληρωθεί, η «τροχιά» θα είναι ανοδική, η «ανάπτυξη» θα έχει σταθεροποιηθεί, το ΑΕΠ θα έχει θετικό πρόσημο, το χρέος θα έχει αναδιαρθρωθεί, η ανεργία θα έχει παταχθεί, η βαριά βιομηχανία του τουρισμού θα έχει απογειωθεί, οι επενδύσεις θα έχουν δώσει νέα πνοή στην πρωτογενή παραγωγή, οι εξαγωγές θα έχουν πολλαπλασιαστεί, η «ανθρωπιστική κρίση» θα έχει εξαφανιστεί, η «ωραιότερη χώρα του κόσμου» θα έχει ανθίσει, αφού όταν εμείς τρώγαμε αυγά, οι φίλοι και εταίροι μας έτρωγαν βελανίδια.
Είναι αλήθεια πως τρώγαμε τότε αυγά, αν δεχτούμε πως εκείνοι που τα έτρωγαν έχουν σχέση με εμάς. Η διαφορά είναι πως εκείνοι έτρωγαν τα φρέσκα, εμείς έχουμε συνηθίσει να τρώμε τα κλούβια και να απολαμβάνουμε τη βρόμα τους, πολύ περισσότερο όταν η κάλπη μάς προσμένει.
* συγγραφέας
http://www.efsyn.gr/arthro/kloyvia-logia