......~~~~~~~~~~~~~~~~~

Οι ’Ελληνες… δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξωρισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή

Σελίδα για τον ανυπεράσπιστο σήμερα πολίτη από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας.

Σελίδα για τον ανυπεράσπιστο σήμερα πολίτη από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας.
Σελίδα για τον ανυπεράσπιστο πολίτη από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας....Γιατί εκτός από υποχρεώσεις έχει και δικαιώματα

~~

~~
..............................................................................Ματιές στις ειδήσεις από τον κόσμο.....

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016

Φαλκονέρα 50 χρόνια μετά: Το ναυάγιο που παρέσυρε στο θάνατο 273 άτομα εξακολουθεί να προκαλεί ρίγος...



Φαλκονέρα 50 χρόνια μετά: Το ναυάγιο που παρέσυρε στο θάνατο 273 άτομα εξακολουθεί να προκαλεί ρίγος... (... Συμφέροντα εφοπλιστών! - Θάνατος ανθρώπων... Εκεί εχάθηκε και εμένα ένας δευτεροθείος μου ο Λευτέρης Μυρτάκης από τις Μέλαμπες Ρεθύμνης. Πρωτοξάδερφος της μάννας μου... Δεν θα ξεχάσω ποτέ, παιδάκι που ήμουν, η μάννα μου να τον μοιρολογεί... Τα παιδιά δεν ξεχνάνε...
-Δ.Τζ.)

 Ηταν 8 Δεκεμβρίου του 1966 όταν έμελε να γραφτεί στην ιστορία ο «Τιτανικός» της Ελλάδας. Το επιβατηγό-οχηματογωγό πλοίο «Ηράκλειον», το οποίο εκτελούσε το δρομολόγιο Χανιά-Πειραιάς βυθίζεται κοντά στην βραχονησίδα Φαλκονέρα (23 ν.μ. βορειοδυτικά της νήσου Μήλου), με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο 273 άνθρωποι.
Το «Ηράκλειον» επρόκειτο να αποπλεύσει στις 19:00 το βράδυ της 7ης Δεκεμβρίου 1966 από το λιμάνι της Σούδας, με προορισμό τον Πειραιά. Το δρομολόγιο καθυστέρησε περίπου 20 λεπτά, εξαιτίας της καθυστερημένης άφιξης στο λιμάνι ενός φορτηγού-ψυγείου, βάρους 25 τόνων, το οποίο μετέφερε εσπεριδοειδή. Ο λιμενάρχης Χανίων εξέφρασε επιφυλάξεις για την είσοδο του φορτηγού στο πλοίο, λόγω του βάρους του. Ωστόσο, παρά τις αντιρρήσεις ο πλοίαρχος, Εμμανουήλ Βερνίκος παίρνει τη μοιρά, όπως αποδείχθηκε, απόφαση που έμελε να γράψει μία από τις τραγικότερες ναυτικές τραγωδίες. Το ψυγείο-φορτηγό φορτώθηκε βιαστικά, χωρίς να τηρηθούν οι προβλεπόμενοι κανόνες ασφαλείας. Το πλοίο αναχώρησε για τον προορισμό του στις 19:20 το βράδυ.
Το χρονικό της τραγωδίας
> Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού έπνεαν στο Αιγαίο ισχυροί άνεμοι εντάσεως έως 9 μποφόρ. Την ώρα που το πλοίο βρισκόταν κοντά στη βραχονησίδα Φαλκονέρα, στα όρια του Κρητικού με το Μυρτώο Πέλαγος, το βαρύ φορτηγό – ψυγείο, που ήταν λυμένο, παλινδρομεί εγκάρσια και συγκρούεται με δύναμη με τα πλευρικά τοιχώματα και την πόρτα εισόδου, μέχρι που με ένα δυνατό χτύπημα σπάει τη μία από τις δύο μπουκαπόρτες, δημιουργώντας ένα ρήγμα 17 τ.μ. Τα νερά εισβάλουν ορμητικά και ο ασυρματιστής μόλις που προλαβαίνει να εκπέμψει σήμα κινδύνου στις 2:06 π.μ: «SOS, από Ηράκλειον, στίγμα μας 36° 52′ B., 24° 08 A., Βυθιζόμαστε.» Και μετά η σιγή.
Οι απέλπιδες προσπάθειας των επιβατών
> Περίπου 15 λεπτά ήταν αρκετά για να βρεθεί το πλοίο σε βάθος περίπου 800 μέτρων παρασύροντας στο βυθό επιβάτες και μέλη του πληρώματος. Κάποιοι εγκλωβίστηκαν στις καμπίνες, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο. Αλλοι έχασαν τη ζωή τους όταν τραυματίστηκαν θανάσιμα από βαριά αντικείμενα που τους καταπλάκωσαν. Κάποιοι άλλοι στην προσπάθειά τους να σωθούν έπεσαν στη θάλασσα. ελπίζοντας πως θα σωθούν. Σύμφωνα με μαρτυρίες των ανθρώπων που σώθηκαν από την τραγωδία το πλοίο βυθίστηκε πρώτα με την πλώρη.
Η επιχείρηση διάσωσης και η τραγική ειρωνεία
> Αμεσως έχει σημάνει συναγερμός στο Λιμενικό. Εμπορικά και πολεμικά πλοία φθάνουν με καθυστέρηση στο σημείο, λόγω την δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν στην θαλάσσια περιοχή.
Ηταν μόλις 10:00 το πρωί όταν οι Αρχές εντόπισαν το πρώτο εύρημα. Το μοιραίο φορτηγό. Μισή ώρα αργότερα, βρέθηκε η πρώτη σχεδία ναυαγού, για να αναπτερώσει τις ελπίδες για επιζώντες. Ωστόσο, τα συνεργεία διάσωσης και τα πλοία που έσπευσαν στον τόπο του ναυαγίου κατάφεραν να περισυλλέξουν μόνο 47 επιζώντες και 25 σορούς.
Οι 47 διασωθέντες μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία του Πειραιά και της Αθήνας, όπου έφτασε ο Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου… για να αντικρίσει τα παγωμένα πρόσωπα των ναυαγών που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη του: «Τα πρόσωπά τους ήταν τόσο άγρια από την όλη προσπάθεια, που δεν είχαν συνέλθει ακόμα. Αυτοί πάντως σώθηκαν. Οι άλλοι χάθηκαν για πάντα…».
Πρώτος εγκατέλειψε ο καπετάνιος
> Ο άνρθωπος που πήρε την τελική απόφαση να φορτωθεί τελικά στο πλοίο το μοιραίο φορτηγό έμελε να είναι από τους πρώτους που θα εγκατέλειπαν το «Ηράκλειον». Ο πλοίαρχος, Εμμανουήλ Βερνίκος φορώντας ένα σωσίβιο πήδηξε στη θάλασσα προκειμένου να σωθεί, εγκαταλείποντας στην τύχη τους τους επιβάτες. Ωστόσο, ποτέ δεν βρέθηκε ο ίδιος ή η σορός του.
Η τραγική είδηση «βυθίζει» στο πένθος την Ελλάδα
Γύρω στις 12 το μεσημέρι, όλη η Ελλάδα πλέον γνωρίζει για το τραγικό συμβάν και δεκάδες άνθρωποι συρρέουν στα γραφεία της εταιρείας Τυπάλδου σε Χανιά και Πειραιά για να μάθουν για την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων. Η κυβέρνηση Στεφανόπουλου (3η κυβέρνηση «Αποστατών») κηρύσσει πένθος για μία εβδομάδα. Τα μέσα ενημέρωσης μιλούν για καιρό για τη ναυτική τραγωδία.
Οι τραγικές παραλείψεις
> Η βύθιση του σκάφους, σύμφωνα με τους ειδικούς, υπήρξε ακαριαία, λόγω παραλείψεων στους όρους ασφαλείας: κακή φόρτωση των αυτοκινήτων, ελλιπής κατασκευή του συστήματος ασφάλειας της «μπουκαπόρτας», έλλειψη συστήματος εκροής των εισερχομένων υδάτων και υψηλή ταχύτητα του πλοίου πάρα τη θαλασσοταραχή, για τη διατήρηση της φήμης του ως του ταχύτερου οχηματαγωγού της γραμμής Κρήτης.
Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί στη Γλασκόβη το 1949 ως δεξαμενόπλοιο με το όνομα «Λέστερσαϊρ», για λογαριασμό αγγλικής εταιρείας. Είχε χωρητικότητα 8.922 κόρων, μήκος 498 πόδια, πλάτος 60 πόδια, βύθισμα 36 πόδια και ανέπτυσσε ταχύτητα 17 κόμβων. Το 1964, μετά τη μετασκευή του σε οχηματαγωγό, περιήλθε στην κραταιά εταιρεία των Αδελφών Τυπάλδου («Typaldos Lines») και από το 1965 δρομολογήθηκε στις ακτοπλοϊκές γραμμές της Κρήτης, με δυνατότητα μεταφοράς 1.000 επιβατών και 300 αυτοκινήτων.
Για τη μετατροπή του σε οχηματαγωγό είχε απαιτηθεί η αφαίρεση των υποκαταστρωμάτων και έρματος βάρους 200 τόνων για να γίνει το γκαράζ, με αποτέλεσμα την ανύψωση του μεσοκεντρικού βάρους και τη μείωση της ευστάθειάς του. Πάντως, είχε πάρει άδεια πλοϊμότητας από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας.
Η δικαστική απόφαση που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων
> Η δίκη η οποία πραγματοποιήθηκε λίγους μήνες μετά, αλλά και η εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό αφήσαν στους επιζώντες και τους συγγενείς των θυμάτων την πικρή γεύση της ατιμωρησίας εκείνων που θεωρούν έως σήμερα ενόχους.
Η δίκη των κατηγορουμένων άρχισε στις 19 Φεβρουαρίου 1968 στο Κακουργιοδικείο Πειραιά. Είχε προηγηθεί μια σειρά αποκαλύψεων σχετικά με βαρύτατες ευθύνες του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας στην έκδοση πλαστογραφημένων πιστοποιητικών αξιοπλοΐας του σκάφους. Στο εδώλιο κάθισαν τέσσερα στελέχη της πλοιοκτήτριας εταιρίας.
H απόφαση του δικαστηρίου εξεδόθη στις 21 Μαρτίου του ιδίου έτους. Με ποινές φυλάκισης από πέντε ως και επτά έτη τιμωρήθηκαν ο εκ των ιδιοκτητών του «Ηράκλειον» Xαράλαμπος Τυπάλδος, ο διευθυντής της εταιρείας Παναγιώτης Κόκκινος και δύο αξιωματικοί του πλοίου. Οι συγγενείς έκαναν λόγο για επιεικείς ποινές σε βάρος των υπευθύνων. Στις 9 Ιανουαρίου 1969 ο δικαστικός φάκελος της υπόθεσης έκλεισε οριστικά, καθώς ο Άρειος Πάγος απέρριψε την αίτηση αναίρεσης των τεσσάρων, οι οποίοι είχαν καταδικασθεί και σε δεύτερο βαθμό για την τραγωδία.
Οι μαρτυρίες που μιλούν για το τραγικό λάθος
> Χαρακτηριστική είναι η κατάθεση -τότε- του υποπλοίαρχου Αλέξανδρου Στεφαδούρου: «Περίπου στις 2 τα ξημερώματα άκουσα έναν κρότο. Γύρισα το κεφάλι μου, και είδα να ανοίγει η μπουκαπόρτα και να πέφτει στη θάλασσα ένα αυτοκίνητο ψυγείο που κουβαλούσε τρόφιμα». Ο ίδιος, τότε, άφησε αιχμές για τον τρόπο με τον οποίο τοποθετήθηκε στο πλοίο εγκάρσια το φορτηγό ψυγείο, το οποίο έφτασε την τελευταία στιγμή και δεν ασφαλίστηκε κατάλληλα: «Όταν το πλοίο πήρε κλίση από την εισροή υδάτων, ο πλοίαρχος Εμμανουήλ Βερνίκος έδωσε το σύνθημα δια κωδωνοκρουσιών. Μετά τον αντελήφθην να χάνει την ψυχραιμία του. Κατά τη γνώμη μου βασική αιτία δεν ήταν το όχημα. Το πλοίο είχε υποστεί πριν από μία εβδομάδα επισκευές. Εκλεισαν ρωγμές στο διαμέρισμα του αμαξοστασίου κατά τρόπο πλημμελή, από το οποίο ίσως να συνέρρευσαν ύδατα».

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Συνομιλώντας με τη Σ., πρώην κρατούμενη για τα Σ.Δ.Ε.

Σ.Δ.Ε.: Κρίκοι κοινωνικής αλυσίδας, παράθυρα ελευθερίας, άψυχα με ψυχή!
Στόχος της συνέντευξης είναι να αναδειχθούν τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας (Σ.Δ.Ε.) και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, να τονιστεί η αναγκαιότητα ύπαρξής τους σε αντιδιαστολή με τη σαθρότητα των σύγχρονων σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Όλα αυτά μέσα από τα μάτια της Σ., πρώην κρατούμενης των γυναικείων φυλακών Ελαιώνα. Η παιδεία είναι αυτή που θα σώσει ο,τιδήποτε αν σώζεται, θα εξανθρωπίσει, θα στηρίξει και θα διαμορφώσει υγιείς προσωπικότητες, γιατί όπως λέει και ο Ε.Έσσε : “σκοπός της παιδείας είναι να νοηματοδοτήσει τη ζωή μας ,να μας βοηθήσει να ερμηνεύσουμε το παρελθόν και να γίνουμε άφοβοι και ανοιχτοί στο μέλλον”.
Παρακάτω παρατίθεται ενα μερος της συζήτησης μας. Ευχαριστώ θερμά τη Σ. για το “μοίρασμα”. Ακόμα ευχαριστώ από καρδιάς έναν αφανή βοηθό για την έμπρακτη βοήθεια στη συνέντευξη και στην καλύτερη προβολή του θέματος καθώς και την Όλγα για την καθοριστική συμβολή της.
Όταν πληροφορήθηκες για την λειτουργία του ΣΔΕ πόσο άμεση ήταν η ανταπόκριση σου για να φοιτήσεις εκεί;
Δεν ανταποκρίθηκα καθόλου άμεσα στην αρχή, γιατί το θεώρησα άλλη μια παγίδα που έχει “τοποθετήσει” το σύστημα… Ένα σύστημα σωφρονιστικό, που σε παγιδεύει για να ακολουθήσεις το συστηματοποιημένο πρόγραμμά του.
Γιατί αποφάσισες κάτι τέτοιο τελικά; Ποιες ήταν οι προσδοκίες σου;
Έψαχνα πίσω από τους άχρωμους τοίχους να βρω τη διέξοδο και αφού δεν μπορούσα να τη βρω αποφάσισα η ίδια να ερμηνεύσω και να μεταφράσω αυτά τα τρία γράμματα: Σ.Δ.Ε., που μου άλλαξαν τελείως τη ζωή. Αυτά τα τρία γράμματα  ήταν που με βοήθησαν να αγαπήσω πάνω απ’όλα τη γνώση, να ανακαλύψω και να ξεδιπλώσω τις άπειρες ικανότητες και δεξιότητες που είχα μέσα μου και τέλος να επαναπροσδιορίσω εμένα! Έβαλα από τότε στόχους κάνοντας γλυκές “αποδράσεις” και γλυκά όνειρα, διψώντας να φτάσω στην πηγή για να τα υλοποιήσω!!!
Η φυλακή παρείχε κίνητρα για να επιλέξετε κάτι τέτοιο;
Δυστυχώς τότε όχι, ήταν καθαρά δική σου επιλογή , αν θα πας ή όχι .Δεν υπήρχε καμία ενημέρωση από την πλευρά της φυλακής για το τι είναι το Σ.Δ.Ε..
Παρακολουθούσες πάντα τα μαθήματα ή υπήρχαν φορές που δεν ήθελες;
Δεν έλειψα σχεδόν ποτέ , όποιες κι αν ήταν οι συνθήκες, που πίστεψέ με τις περισσότερες φορές ήταν απερίγραπτες και απαίσιες. Ένα αρκετά καλό κίνητρο για να παρακολουθώ τα μαθήματα ήταν ότι  ο χρόνος κράτησής σου μειώνεται πηγαίνοντας στο σχολείο, μειώνεται κατά μία μέρα κάθε μέρα.
Πώς αντιμετώπιζαν οι συγκροτούμενες σου αυτήν σου την επιλογή;
Στην αρχή αδιάφορα! Κατόπιν όμως όσο πήγαινα “ανέβαινα” πολύ ψηλά, προσπαθούσα και άγγιζα κορυφές αλλά αυτό δεν άρεσε σε όλους. Δε μου χαρίστηκε τίποτα! Καθημερινά τα κέρδιζα με πολύ κόπο και πόνο!!! Είναι δύσκολο να συνυπάρχεις με τόσα άτομα σε έναν θάλαμο. Δύο τηλεοράσεις ήταν ανοιχτές επί μονίμου βάσεως, φωνές, τσακωμοί, έντονες συζητήσεις, ραδιόφωνα. δυσκόλευαν πολύ την οποιαδήποτε προσπάθεια για διάβασμα. Ένα χάος! Σεβασμός σ’ αυτόν που προσπαθούσε να διαβάσει; Τι λες τώρα; Επίσης ,όπως καταλαβαίνεις, κάποια πράγματα ακούγονταν και μαθαίνονταν πολύ γρήγορα με αποτέλεσμα να παρερμηνεύονται από τις συμμαθήτριές μου και εμένα να με θυμώνουν. Βίωσα έντονα τον ρατσισμό- τόσο εγώ όσο και όλες εκείνες που φοιτούσαν στο σχολείο. Κατά την περίοδο των εξετάσεων ζητήσαμε από την διοίκηση της φυλακής να μας παραχωρήσει ένα κελί, για να μπορούμε να διαβάσουμε με ησυχία. Μας το αρνήθηκαν! Πολύ γρήγορα κατέληξα στο ότι δεν πρέπει να με απασχολούν τέτοιες συμπεριφορές.
Ποιες οι συνθήκες διαβάσματος στη φυλακή; Ήταν ευνοϊκές;
Τώρα τι; Να σου περιγράψω για τις συνθήκες; Οι ισορροπίες είναι συνέχεια σε ένα τεντωμένο σχοινί. Εσύ παίρνεις το ρόλο του ακροβάτη και ακροβατείς πάνω στην τρέλα και τη λογική. Που τελειώνει και που ξεκινάει το ένα ή το άλλο πολλές φορές δεν μπορείς ούτε εσύ ο ίδιος να το ερμηνεύσεις. Αναγκάζεσαι και συγκατοικείς με άλλες κρατούμενες που δεν έχετε καμία σχέση μεταξύ σας. Οι προσωπικοί μας χώροι είναι πολύ μικροί θάλαμοι και ο αριθμός των ατόμων πολλές φορές υπερβαίνει το όριο. Από 15 έως 20 άτομα συγκατοικούμε και αυτό από μόνο του είναι ικανό για καθημερινές προστριβές. Τα προβλήματα είναι πολλά και ορισμένα από αυτά είναι η θρησκεία, η κουλτούρα, το αδίκημα της καθεμίας ,η υγιεινή και άλλα πολλά, αμέτρητα και άλυτα. Το χειρότερο όμως -κατά την κρίση μου- είναι ότι πολλά άτομα οικειοποιούνται τη φυλακή, θεωρώντας την σπίτι τους. Οπότε καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι καταστροφικό και λυπηρό για τους ίδιους και για τους συγκατοίκους τους αλλά και αφορμή σύγκρουσης. Άρα εσύ που έχεις επιλέξει να ακολουθήσεις ένα διαφορετικό δρόμο ,το Σ.Δ.Ε. για παράδειγμα , δυσκολεύεσαι να συγκεντρωθείς σε διάβασμα , δραστηριότητες και σε ό,τι άλλο έχεις επιλέξει εσύ για να “σπας” τις δικές σου σιωπές κάνοντάς τες εσωτερικές κραυγές!!!0 χώρος σου είναι μία καρέκλα, ένα κρεβάτι και τίποτα άλλο, με τα οποία τελικά συμβιβάζεσαι.
Υπήρχαν άνθρωποι που στήριζαν σε όλη αυτή την προσπάθεια;
Μόνο οι καθηγητές μου! Το σύστημα σε θέλει κατευθυνόμενο, να κινούν άλλοι τα νήματα για σένα. Αυτό δεν το κατάφεραν ποτέ σε μένα, όσο κι αν προσπάθησαν !Ευτυχώς! Τους αγαπώ γιατί πρώτοι εκείνοι μου έδειξαν αγάπη και μου τη δίδαξαν!!!  Οι καθηγητές μου, εθελοντές και μη υπήρξαν και θα είναι πάντα  η οικογένειά μου, με τη μεγάλη της αγκαλιά, να με στηρίζει σε κάθε μου προσπάθεια. Η καθημερινή συνάντηση μαζί τους σ’αυτόν τον άμορφο και άχρωμο κόσμο που ζούσα, ήταν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Αφού η όαση από την κόλαση απείχε για μένα 3 λεπτά. Τόσο χρόνο χρειαζόμουν καθημερινά για να διανύσω την απόσταση από το κελί ως το σχολείο. Και γι’ αυτό  τους ευχαριστώ που έχτισαν για μένα γέφυρες και με βοηθούσαν να ανταποκριθώ στις δυσκολίες που αντιμετώπιζα. Ιδιαίτερα τον κ. Ζουγανέλη ,διευθυντή του Σ.Δ.Ε. , που πρώτος ενέκρινε το αίτημα μου για την εγγραφή μου στο σχολείο. Πολύ αργότερα, όταν άρχισα να στοχάζομαι και να αναλύω, η βαθύτερη ανάγκη μου αν θες , που τελικά με ώθησε στις κατόπιν πράξεις είναι ότι τελικά κάποιος μου έδωσε σημασία και νοιάστηκε για μένα. Και εννοώ τον Ζουγανέλη, ο οποίος με έκανε να δω όσα δεν μπορούσα να δω εγώ τότε και μου άπλωσε το χέρι και με έβγαλε από τον βούρκο… Για μένα είναι ο πρώτος δάσκαλος και καθοδηγητής μου, γιατί στη συνέχεια όλο μεγάλωνε και εξακολουθεί να μεγαλώνει ο κύκλος όλων αυτών των υπέροχων ανθρώπων που βρίσκονται στη ζωή μου και με στηρίζουν σε κάθε μου προσπάθεια.
Γνωρίζω ότι έδωσες πανελλήνιες εξετάσεις. Για ποιο λόγο επέλεξες να το κάνεις;
Ένιωθα ότι μπορούσα να τα καταφέρω και έτσι θα ολοκληρωνόταν ο κύκλος της μαθησιακής ζωής μου! Ήταν καθαρά προσωπική υπόθεση και ζήτημα προσωπικής δύναμης που πήγαζε και από το πείσμα ,αν θες, να διαψεύσω αυτούς που δεν πίστεψαν ποτέ ότι μπορούσα να φτάσω εκεί που έφτασα.
Τι πήρες τελικά από την εκπαιδευτική διαδικασία (θετικά και αρνητικά αν υπάρχουν) και πόσο σημαντική ήταν για σένα;
Από μια εκπαιδευτική διαδικασία , δεν μπορείς ποτέ μα ποτέ, να αποκομίσεις αρνητικά πράγματα. Το πόσο σημαντικό ήταν αυτό για μένα.. Ένα θα σου πω.
Είχα τελειώσει δημοτικό μόνο και η αμάθεια οφειλόταν σε αλλοτινές συνθήκες αλλά και επιλογές. Η άγνοια τελικά είναι για τον άνθρωπο καταστροφική. Βέβαια, θα αναρωτιέσαι αν θα έκανα τις ίδιες πράξεις, αυτές που με οδήγησαν στην στέρηση της ελευθερίας μου, αν τελείωνα τότε που έπρεπε το σχολείο. θα σου πω ότι δεν ξέρω. Αλλά, ορισμένες ιδεολογίες και αξίες μου παραμένουν σταθερές. Μόνο που μέσω της γνώσης έχω επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά μου! Νιώθω πλέον ολοκληρωμένη προσωπικότητα και είμαι σίγουρη πως από δω και πέρα η ζωή μόνο καλά θα μου φέρει.
Υπήρχαν ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό (βιβλία, βοηθήματα κλπ) που ήταν αναγκαία για τη μελέτη σας;
Απίστευτα μεγάλες! Και οι συνθήκες του χώρου που κάναμε μάθημα ήταν « παγωμένες»! Ο χώρος που θα στεγαζόταν το σχολείο ήταν κυριολεκτικά γιαπί! Μέχρι και μπάζα είχε. Επειδή είμαι απ τους πρωτεργάτες μαζί με κάποια άλλα κορίτσια μπορώ να σου πω ότι  αγαπήσαμε και φτιάξαμε αυτόν τον χώρο με χρώματα και αρώματα ελευθερίας! Πολλές φορές περιμέναμε δωρεές ακόμα και για τετράδια, στυλό και ό,τι άλλο τόσο απλό. Όσο για βοηθήματα… μας τροφοδοτούσαν οι καθηγητές μας απ’έξω, από άλλα παιδιά αλλά και πάλι ελλείψεις υπήρχαν.
Εσύ θεωρείς ότι τα ΣΔΕ παράγουν έργο και θα πρέπει να διευρυνθεί η λειτουργία τους;
Αν κρίνεις από μένα, ΝΑΙ, ακριβώς αυτό πιστεύω! Ωστόσο, δεν υπάρχουν κίνητρα από την πολιτεία, από κοινωνικούς φορείς και γενικά υπάρχει μεγάλη άγνοια και αδιαφορία και από το σύνολο των ανθρώπων! Εξακολουθεί ο κόσμος να περπατάει με παρωπίδες και να μην τον νοιάζει να εξελιχθεί και να ανέλθει πνευματικά μέσα από τη γνώση. Η λειτουργία τους σαφώς θα πρέπει να πολλαπλασιαστεί, γιατί η μάθηση μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Τι όνειρα έχεις για το μέλλον και τι θα άλλαζες/προσέθετες εσύ στον κόσμο;
Ξέρεις αυτή είναι ερώτηση παγίδα (γελάει). Τα όνειρά μου είναι πλέον έγχρωμα! Μικρά και μεγάλα! Λατρεύω τη ζαχαροπλαστική και έχω πτυχίο από Ι.Ε.Κ., το οποίο απέκτησα όσο ήμουν κρατούμενη. Το όνειρό μου είναι να δουλέψω κάποτε δίπλα στον Παρλιάρο και να αποκτήσω χρυσό σκούφο. Επίσης έχω ανακαλύψει πολλές δεξιοτεχνίες μου δημιουργώντας πράγματα με τα χέρια. Με αυτό νιώθω δημιουργική , δραστήρια και αποδοτική. Ακόμα γράφω και θα μπορούσα να το αξιοποιήσω και αυτό κατά κάποιο τρόπο.
Με λίγα λόγια τα εφόδια που έχω λάβει σε συνδυασμό με τη γνώση , όλα δρομολογούνται και έχω πίστη ότι θα έρθουν στη ζωή μου πολύ πιο εύκολα. Όλοι είμαστε ένα κομμάτι από το παζλ, ένα μέρος του υφαντού που λέγεται κόσμος. Ο καθένας μας έχει τη θέση του και κάπου τοποθετείται. 
Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω, αν είχα αυτή τη δυνατότητα, είναι το να δίνω περισσότερη σημασία στους συνανθρώπους μου και ευκαιρίες σε κάποιες ιδιαίτερες κοινωνικές ομάδες που έχουν ανάγκη να αντιμετωπίζονται ίσα από την πολιτεία. Εξάλλου ήρωας δεν είναι αυτός που νικάει στο πεδίο της μάχης.. ήρωας είναι αυτός που χαμογελάει το πρωί στον ήλιο ,λέει καλημέρα και πάει μπροστά!!! Με βαθιά και ειλικρινή εκτίμηση Σ.Α. – *Παρατηρητής απείρου*
* Επειδή υπάρχει μεγάλη ανάγκη σχολικών βοηθημάτων για την διευκόλυνση των μαθητριων του Σ.Δ.Ε. φυλακών Ελαιώνα είναι δεκτή κάθε εθελοντική παραχώρηση!Εξάλλου ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει!
Ανδριάνα Δημητρίου

________________